Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. Piotr Steinkeller
Piotr SteinkellerPiotr Antoni Steinkeller (ur.
15 lutego
1799
w
Krakowie
, zm.
11 lutego
1854
tamże) – przedsiębiorca i bankier, pionier polskiego przemysłu. Był synem Piotra Steinkellera i Józefiny z domu Frey; rodzina pochodziła ze szlachty pomorskiej, która w czasie reformacji emigrowała jako katolicy do
Tyrolu
, a potem do
Wiednia
. W połowie XVIII wieku przybył do Krakowa dziadek Piotra i założył hurtowy handel towarów kolonialnych. Interes rodzinny kontynuował ojciec Piotra, również Piotr, który zmarł w 1813 r. pozostawiając żonę z pięciorgiem dzieci. Piotr Antoni wyjechał wówczas do Wiednia, gdzie odbył studia handlowe i praktykę bankową. Powrócił do Krakowa w 1818 r. i przejął kierownictwo rodzinnego przedsiębiorstwa. Od początku wykazywał rozmach i inwencję. Rozpoczął od inwestycji na terenie
Rzeczypospolitej Krakowskiej
. W 1822 r. zakupił nadanie górnicze pod
Jaworznem
, gdzie wybudował kopalnię węgla kamiennego i cynkownię którą nazwał na cześć matki Józefina. Zapewnił sobie dostawy rud
galmanowych
z pobliskich odkrywek w
Długoszynie
, wydzierżawił również tereny z pokładami tych rud w
Byczynie
. Stworzył nowoczesny zakład produkcji
cynku
z pełnym zapleczem surowcowym, zatrudniający ok. 80 osób. Wprowadzał także innowacje socjalne w odniesieniu do swych pracowników: podpisywał z nimi umowy o pracę (określające prawa i obowiązku obu ich stron) oraz zapewniał mieszkania dla pracowników. W tym celu założył osiedle dla załogi swego przedsiębiorstwa - to był początek dzisiejszej dzielnicy Jaworzna
Niedzieliska
. Był też inicjatorem budowy szpitala górniczego w Jaworznie oraz kupował wyposażenie niezbędne do organizacji pierwszej w okolicy przemysłowej straży pożarnej. W 1825 r. Steinkeller zadecydował o sprzedaży firmy w Niedzieliskach i przeniósł się do Warszawy, gdzie osiadł na stałe. Tam podjął szeroką działalność gospodarczą, dał się poznać jako pionier w wielu dziedzinach gospodarczych. Otworzył duży dom handlowy, importował sól z Anglii, inwestował w kopalnie i huty w
Dąbrowie Górniczej
, które zapoczątkowały rozwój
Zagłębia Dąbrowskiego
, wybudował cegielnię w
Pomiechówku
, kupił i unowocześnił młyn parowy na
Solcu
w Warszawie. Na szeroką skalę zajął się górnictwem i hutnictwem
cynku
: dzierżawił rządowe kopalnie huty cynku w
Królestwie Kongresowym
, kupował również cynk z produkcji Rzeczpospolitej Krakowskiej, a pod
Londynem
wybudował walcownię blachy cynkowej i prowadził międzynarodowy handel w tym zakresie. W 1838 r. otworzył sieć kurierską obejmującą praktycznie wszystkie ważniejsze trakty
Kongresówki
i okolic (obsługiwaną przy pomocy dyliżansów produkowanych przez niego na Solcu, zwanych od jego nazwiska "steinkellerówkami", uzupełnianą różnymi przedsięwzięciami w zakresie żeglugi rzecznej), stanowiącą znaczne źródło jego dochodów aż do otwarcia
kolei warszawsko-wiedeńskiej
, której też był jednym z pomysłodawców i pierwotnych akcjonariuszy. Dzięki jego staraniom na
Nowym Świecie
w Warszawie pojawił się drewniany bruk. Posiadał również majątek rolny w
Żarkach
koło Częstochowy, gdzie wprowadzał nowoczesne metody uprawy i hodowli, założył też tam zakład produkcji maszyn rolniczych. Prowadził także aktywną działalność na rynku finansowym: był m.in. radcą
Banku Polskiego
i starszym warszawskiej giełdy. Siedziba jego spółki znalazła się w
Pałacu Mniszchów
, wyremontowanym dla
warszawskiej Resursy Kupieckiej
, w której Steinkeller aktywnie działał. Nie wszystkie jednak inicjatywy Steinkellera kończyły się sukcesem, głównie wskutek problemów technicznej natury. Nawet sprowadzani z zagranicy specjaliści nie rozwiązali trudności przy odwadnianiu kopalń
ołowiu
w
Olkuszu
czy przy produkcji maszyn rolniczych. Sytuacja finansowa Steinkellera pogorszyła się pod koniec lat 40. XIX w. Rosnące zadłużenie w
Banku Polskim
oraz pożar kompleksu w Solcu doprowadziły do tego, że w 1849 r. ogłoszone zostało jego bankructwo i cały jego majątek w Kongresówce został przejęty w przez Bank Polski, a on sam wrócił do Krakowa (posiadał wciąż m.in. cegielnię i fabrykę dachówek w
podkrakowskim Podgórzu
). Wkrótce potem zmarł na atak serca. Wśród swoich współczesnych cieszył się wielkim uznaniem i autorytetem, a szczególnie ceniono w nim …obok niesłychanej energii, olbrzymiej przedsiębiorczości przemysłowej, ten właśnie zmysł solidnego i szlachetnego traktowania przemysłu; nie jako spekulacji, nie rabunkowe lecz organiczne z ogólną korzyścią kraju. W pięćdziesięcioletnią rocznicę jego śmierci poświęcono mu tablicę pamiątkową w warszawskim kościele św. Piotra i Pawła z napisem Zasłużonemu przodownikowi polskiego przemysłu, wdzięczni rodacy. Steinkeller był dwukrotnie żonaty, z Anielą Anthonin, a następnie Marią Lemańską. Z pierwszego małżeństwa pochodzili synowie – Józef, Alfred, Aleksander i Edward oraz jedyna córka Paulina. Z drugiego związku urodził się syn Henryk Artur. Siostrzeńcem Steinkellera był
Józef Hauke-Bosak
. Literatura- Archiwum Państwowe w Krakowie, Zespół Wolnego Miasta Krakowa – Akta senatu, wydziału dochodów publicznych, akta górnicze.
- Piotr Steinkeller, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XLIII/3, s. 336-342.
- Ryszard Kołodziejczyk, Piotr Steinkeller kupiec i przemysłowiec 1799-1854, Warszawa, 1963.
- Ryszard Kołodziejczyk, Bohaterowie nieromantyczni, Warszawa, 1961.
- Maria Leś-Runicka, Piotr Steinkeller – założyciel osiedla Niedzieliska, "Zeszyty historyczne miasta Jaworzna", grudzień 1999 nr 1/1, s. 21-23.
- Henryk Radziszewski, Jan Kindelski, Piotr Steinkeller – dwie monografie, Warszawa, 1904.
- Stanisław Dziewulski, P.A. Steinkeller w 50-tą rocznicę śmierci, "Ekonomista", 1904, s. 104 i nast.
- Andrzej Kuśnierczyk, Bankructwo Steinkellera, w: "Korzenie", nr 53 (
wersja elektroniczna
).
- L. Jenike, Piotr Steinkeller, "Tygodnik Ilustrowany", 1859, nr 7 (
wersja elektroniczna
).
- Piotr Hapanowicz, Pierwszy oligarcha. Piotr Antoni Steinkeller (1799-1854), "Kraków", 2008, nr 2-3 (
wersja elektroniczna
).
Inne hasła zawierające informacje o "Piotr Steinkeller":
I wiek
...
Kościół jezuitów pw. św. Franciszka Ksawerego w Kownie
...
1972
...
Jonas Basanavičius
...
Diakon
...
1362
...
1361
...
Bereza (Białoruś)
...
1679
...
Paź
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Piotr Steinkeller":
025 Państwo Franków (plansza 15)
...
018. Średniowieczny spór o uniwersalia (plansza 15)
...
131 Powstanie kościuszkowskie i III rozbiór Polski (plansza 8)
...
|